કોરોનામાં વિના માંડવે લગ્ન

નિ ત્યાનંદભાઇ અમારા સહેજ દૂરના પડોશી તો ખરા જ, પણ અમારું કેટલીયવાર, લોકડાઉન છૂટયા પછી જ્યાં ત્યાં મળવાનું બની જતું એવા જ એક દિવસે એ સોસાયટીને નાકે ભેગા થઇ ગયા. મને જોતાં એ ખુશ થઇ જશે એવી મારી માન્યતા ખોટી ઠરી.

નિત્ય આનંદમાં રહેનારા એ આનંદમાં નહોતા. જરા તનાવ (ટેન્શન)માં હોય એવું લાગ્યું.

સામાન્ય રીતે કોરોનાના વીતતા - જાણે કદી ન ખૂટતા દિવસોમાં બીજો વિષય કયો હોઇ શકે.

કોરોનાએ આખી દુનિયાની પથારી ફેરવી નાખી હતી.

ચંદ્ર કે મંગળ સુધી રોકેટમાં પહોંચનારા વૈજ્ઞાાનિક માધ્યમો પણ કોરોનાના ઇલાજ માટે રસ્સી કે ટેબ્લેટ શોધી શક્યા નહોતા.

હવે હપ્તે મળનારા હવાપાણીની કે મોંઘવારીની કે એવી ખબરઅંતર પૂછતા નહોતા. સહુ કોઇના દિલ દિમાગમાં કોરોના જ ઘૂમતો રહેતો હતો.

મેં એમના મુખ પર તનાવ જોતાં સ્હેજે પૂછ્યું. 'કેમ, નિત્યાનંદભાઇ, આજે અપસેટ લાગો છો?'

'આ કમબખત કોરોના...' એ ગુસ્સામાં બોલી પડયા.'

'કશું અનિષ્ટ બન્યું?'

'લોકડાઉનમાં કે લોકઆઉટ પછી કશું ઇષ્ટ, કોરોનાને પાપે રહ્યું છે ખરું? આખી દુનિયાની સંસ્કૃતિ ઉથલપાથલ કરી નાખી જુઓને! હવે બધાયે બુરખા પહેરવાનો જમાનો આવ્યો.

માસ્કને યે બુરખો જ ગણતા હતા. જાણે કોઇની લાજ કાઢવાની હોય, મોં ઢાંકવાનું, બીજાઓથી સંતાડવાનું હોય તેમ, આ નવા જમાનાનો કોરોનાનો બુરખો આવ્યો.

એમના હાથમાં કશીક ભરેલી વસ્તુ જોઇને મેં એમને રાહત થાય તે માટે મેં કહ્યું 'લાવો, તમારી થેલી પકડું? તમે થાકેલા લાગો છો.'

એકદમ એ ચારફૂટ આઘા ખસી ગયા. 'અરે જો જો, જરા આઘા રહેજો. તમારું સંક્રમણ કદાચ લાગી જાય તો? ખરાબ ના લગાડશો. પણ સંક્રમણ નામથી હું બહુ ગભરાઉં છું.

અરે નોકરી પરથી ઘરે પહોંચું છું ત્યાં તો ઓટલા પર ઊભેલી પત્ની રાહ જોતી હશે એમ માની ખુશ થાઉ છું. પત્નીઓને પતિ આ કોરોનામાંથી પાછો સાજો સમો ઘેર આવે ત્યારે કેવી નિરાંત થાય છે. પણ પગથિયા ચડું ત્યાં તો એ બાટલી પકડાવી દે છે.

શેની બાટલી એ જાણો છો? દૂધ લાવવા માટેની નહિ 'સેનેટાઇઝરની'  (જીૈહીૌડીિ)વખતે હથેલીમાં સંક્રમણ ભરાઇ ગયું હોય તો'

પછી જરાક કટાક્ષમાં કહે 'મને નહિ પણ એને ખુદને મારો હાથ અડવાથી સંક્રમણ લાગી જાય તો.'

કોરોનાએ તો વર-વહુને ય અલગ પાડી દીધા છે. લગોલગ છતાં અલગના અલગ. આખા પરિવારને છૂટક ત્રૂટક કરી મેલ્યો છે.

સગા ખરા પણ સગા નહિ પણ ખરા. 

બહારથી થાક્યા પાક્યા ઘરે આવીએ ત્યારે પત્ની હોંશથી વધાવે એ જમાનો હવામાં ઉડી ગયો.

હવે તો 'પહેલા હાથ ધૂઓ, પછી અંદર આવો.' એ ઘરાળુ સૂત્ર થઇ ગયું છે. સંપન્ન તો ઠીક મધ્યમ વર્ગના ઘરમાં પણ બારણા પાસે સેનેટાઇઝરની બાટલી લટકતી જોવા મળે. એનાથી હાથ મસળીને પછી ગૃહપ્રવેશ અને એ પછી પાછું હસ્ત પ્રક્ષાલન.

નિત્યાનંદ બોલતા બોલતા હાંફી ગયા. મેં એમને છૂટા પડતાં સ્હેજ પૂછ્યું. 'બધું હેમખેમ તો છે ને?'

'કેમ....'હેમ ખેમ' મોટી ફીકર આવી ગઇ છે. જાણે આંગણે આવેલી બારાત આંગણા પાસે જ અટકીને ઉભી રહી ગઇ છે. એવું શું છે, કશો  ભાર પ્રોબ્લેમ'

'દીકરીના બાપને એ મોટી થાય એટલે પ્રોબ્લેમ જ હોયને? મારી વિવાહિત દીકરીના લગ્ન આ કોરોનાને કારણે અટકી પડયા છે એ.

'પણ સાદાઇથી લગ્ન થઇ શકે છે.'

'મારે ધામધૂમથી કરવા માટે પૈસા જ ક્યાં છે. પણ વેવાઇ કહે છે..કોરોના જરા ઢીલો પડવા દો પછી વાત. ઉતાવળ શી છે.

એને શું કહીએ? દીકરો ય ઢીલો પડયો છે.

કોરોનામાં હસ્ત મેળાપમાં સંક્રમણ લાગી જાય તો.

હું એમના મુખ પર જ ગુસ્સો અને તનાવ જોતો છૂટો પડયો.

- મધુસુદન પારેખ