ડાર્ક સિક્રેટ્સ - રાજ ભાસ્કર

ઈન્સપેકટર ઘેલાણી વિચારી રહ્યાં હતા, 'આ જીવ, આ શરીર પણ કેટલું ક્ષણભંગુર છે. શરીરની સુંદરતાની અંદર હાડપીંજરની ભયાનકતા જ છે. જીવ નીકળી જાય એટલે આ સુંદરતા માટી ! શ્વાસ થંભી જાય એટલે આ શરીર લાકડું.'

એક ભયાનક ષડયંત્ર એમની નજર સામે ખુલ્લુ થઇ ગયું હતું. રમત એમની સામે ફોટો બનીને પડી હતી.

ભાગ - ૨

વહી ગયેલી વાત....

(એક વિસ્તારમાંથી એક સ્ત્રીની બળેલી લાશ મળે છે. લાશનો ઉપરનો ભાગ બળીને ખાખ થઇ ગયો છે. ઈન્સપેકટર ઘેલાણી તપાસ કરે છે. ત્યાંથી મળેલા પર્સ, દુપટ્ટો અને ઝાંઝરને આધારે સરનામું મળે છે. એ છોકરીનું નામ આરતી છે.

એ પાસેની ઝુંપડપટ્ટીમાં વિધવા મા શાંતાબહેન સાથે રહેતી હોય છે. વધારે પૂછપરછમાં  ડિટેઇલ મળે છે. આરતીના પિતા ઘણા વરસો પહેલાં મરી ગયા છે. એ કાલુપુરમાં સિવણનું કામ કરતી હતી. એના એક પિતરાઇ ભાઇ સાથે એને ગામના મકાન બાબતે ઝગડો પણ ચાલતો હતો. આ બધી જ વિગતો લઇને ઈન્સપેકટર ઘેલાણી આરતીના હત્યારાને શોધવા નીકળે છે. હવે આગળ....)

કાલુપુરની ભયંકર ભીડને ચીરતી પોલીસ વાન રામાણી સ્ટીચ નામની એક દુકાન પાસે ઊભી રહી. આ દુકાન કહેવા પૂરતી દુકાન હતી પણ નાનકડું કારખાનું જ હતું. ગ્લાસના સ્લાઇડર્સ ઊભા કરીને નાનકડી ઓફિસ બનાવી હતી અને અંદર લાંબી દુકાનમાં વીસ મશીનોમાં કારીગરો સીવતા હતા.

પોલીસને પોતાની દુકાનમાં આવતા જોઇને માલિક ખીરુમલ ઊભા થયા અને કેબીનમાંથી બહાર આવ્યા. કોન્સટેબલ નાથુ બોલ્યો, 'આ દુકાનના માલિક ખીરુમલ કોણ છે ?''

સિંધી સાંઇ ખીરુમલ થોથવાતા અને થર્રરાતા બોલ્યા, 'વડી સાઇ મું જ છું. બોલોને શું કામ પડયો અમારો ! તમારી કોઇ સેવા કરીશ તો મને બી ખૂશી ઠાસે !'

'ફિકર નોટ ! ખીરુમલજી ! અમે સેવા લેવા નહીં સેવા દેવા આવ્યા છીએ. આ તો શું છે કે તમને હવે આ કેબીન કરતાં જેલની કાળ કોટડીનો શોખ જાગ્યો હોય તો આપને આ સેવા પૂરી પાડવા આવ્યા છીએ.'

ખીરુમલે બે હાથ જોડયા. એનો ચહેરો અને અવાજ ફાટી ગયો, 'અરે, મારો કોઇ વાંક ગુનો ? કેમ આવું બોલો છો. ઝુલેલાલ સૌનો સારો કરે. તમે અંદર આવીને વાત કરો... અહીં બહાર બધા સાંભળે છે !'

ઈન્સપેકટર ઘેલાણી કડકાઇથી બોલ્યા, 'હું જે પૂછું એ ફટાફટ સાચુ બોલી જજે. નહીંતર અમારે અંદર આવીને નહીં તને અંદર લઇ જઇને વાત કરવી પડશે. સમજ્યો.'

ખીરુમલે આગ્રહ કરી સાહેબને કેબીનમાં બેસાડયા. ઈ. ઘેલાણીએ સીધી મુદ્દાની વાત કરી, 'આરતી તારા ત્યાં નોકરી કરતી હતી. પચ્ચીસમી તારીખે સવારે એ તારે ત્યાં નોકરીએ આવી હતી. પછી ગાયબ છે. બીજા દિવસે એની લાશ મળી છે. તું ક્યાં હતો એ દિવસે સાહેબ !'

'સાહેબ, તમને મારા પર શક છે ?'

'સામો પ્રશ્ન ના કર ! પૂછ્યું એનો જ જવાબ આપ !'

'સાહેબ, આ ધંધાની અને ઝુલેલાલની કસમ ! હું આખો દિવસ અહીં જ હતો. અને આરતી પણ અહીં આવી નથી. આમ તો એ રજા પાડે ત્યારે અગાઉથી જાણ કરી દેતી અથવા તો ફોન કરી દેતી હોય છે. પણ એ દિવસે એનો ફોન પણ ના આવ્યો. મને એમ લાગ્યું કે એનો જન્મ દિવસ છે એટલે એ નહીં આવે.

એટલે મેં એને ફોન પણ ના કર્યો. પણ બીજા દિવસે પણ એ ના આવી એટલે મેં એનો નંબર લગાવ્યો. એનો ફોન સ્વીચ ઓફ હતો. પછી છાપા દ્વારા ખબર પડી કે આરતીની હત્યા થઇ ગઇ છે. બસ આનાથી વધારે મને કાંઇ ખબર નથી.'

ખીરુમલે એને ત્યાંના સીસીટીવી કેમેરામાં કેપ્ચર થયેલા એ દિવસના વિડીયો બતાવ્યા. એ ત્યાં જ હતો. સાંજે છૂટયા પછી પણ ઘરે એના પરીવાર સાથે હોવાના પૂરાવા આપ્યા. પોલીસે જે માંગી એ બધી જ સાબિતીઓ એની પાસે હાજર હતી.

ઘેલાણીને વિશ્વાસ આવી ગયો કે ખીરુમલ તો આ હત્યા પાછળ નહોતો જ. એમણે એને આરતી વિશે બીજા પણ પ્રશ્નો પૂછ્યા. દુકાનમાં સીલાઇ માટે સ્ત્રીઓ અને પુરુષો બંને આવતા હતા. ઘેલાણીને શંકા હતી કે આરતીનું કોઇ સાથે પ્રેમ-બ્રેમનું ચક્કર હશે. ખીરુમલ અને બીજા અનેક કારીગરો  બહેનોની  પૂછપરછ કરી પણ કારખાનામાં એવું કોઇ અફેર નહોતું.

એવી જ તપાસ આરતીના પાડોશીઓની પણ થઇ. શાંતાબહેનની પાડોશમાં રહેતા કાનજીભાઇના  દીકરા જીગરને શાંતાબહેન સાથે બહુ જ ઘરોબો હતો. જીગરને ખબર ના પડે એ રીતે એની પણ તપાસ થઇ. એના મોબાઇલની ડિટેઇલ અને પાડોશીઓમાં પૂછપરછ થઇ. ખબર મળી કે આરતી તો જીગરને રાખડી બાંધતી હતી. આડોશ-પાડોશમાં કોઇ છોકરા સાથે  એને એવા સંબંધો નહોતા.

હવે બાકી હતા ધનાળી ગામના જેરામ કુંવર. શાંતાબહેનના દુરના દીયરનો દીકરો અને ભારતીના પિતરાઇ જેરામે એનું ઘર પચાવી પાડયું હતું અને ધમકી આપી હતી કે, 'ઘર ખાલી કરાવવું હોય તો એક લાખ રૃપિયા થાય.'

ઘેલાણી અને નાથુ પહોંચ્યા સીધા જ પાલનપૂરના ધનાળી ગામે. જેરામ ઘરે જ હતો. ઈન્સપેકટર ઘેલાણીએ જતાં વેંત એને ગાડીમાં બેસાડી દીધો. પરીવાર હલબલી ગયો. જેરામ પરસેવે રેબજેબ થઇને બોલ્યો, 'સાહેબ, કંઇક બોલો તો ખરા ! મેં શું કર્યું છે ?'

નાથુ બોલ્યો, 'તને મફતીયા મકાનોમાં રહેવાનો બહુ શોખ છે ને ! સાબરમતીમાં તારા માટે એક સરસ મકાનની વ્યવસ્થા કરી છે.'

'સાહેબ, શું કહો છો, કંઇ ખબર નથી પડતી.'

ઘેલાણીએ એનો કાંઠલો પકડયો અને ગાડીમાં ધક્કો મારતાં કહ્યું, 'વિધવાનું ઘર પડાવી લીધું, એમાં રહેવા લાગ્યો અને પાછો ધમકી આપે છે કે ખાલી કરાવવું હોય તો એક લાખ રૃપિયા આપો. એ લોકો ના માન્યા ! અને પોલીસ કેસ કરવા તૈયાર થયા એટલે તેં આરતીને જ મારી નાંખી એમ ને ! હવે તને  એક લાખ નહીં એક લાખ ડંડા પડશે. સાલા !'

જેરામની બૈરી કરગરી પડી, 'સાહેબ, એમણે ઘર લઇ લીધું હતું ઇ વાત સાચી પણ આરતીબુનને એમણે નહીં માર્યા. અમને તો પસે ખબર પડી.'

'હા, સાહેબ ! સાચું કહું છું. ઘરનો મારો ગુનો પણ હત્યા મેં નથી કરી. હું એટલો નુગરો છું કે બેનને મારું !'

'ના, તું એટલો નુગરો નથી કે ખાલી બેનને મારે. તું તો એટલો બધો નરાધમ છે કે એને મારીને એના પર્સના બસ્સો-પાંચસો રૃપિયાય ચોરી જાય, અને એનો મોબાઇલ પણ ચોરી જાય.'

'સાહેબ.... મેરબાની કરો. મેં નહીં મારી મારી બેનને !'

'ફિકર નોટ ! જેરામ ! અત્યારે ભલે તું ના પાડે પણ સાહેબના રીમાન્ડનો એક જ રાઉન્ડ થશે એટલે તું નહીં તારો બાપ પણ કબુલી લેશે. હવે એક પણ શબ્દ બોલ્યો છે તો અહીં ગામના ચોકમાં બાંધીને રીમાન્ડ લઇશ.'

જેરામ ચૂપ થઇ ગયો. એકઠા થયેલા ગામના લોકો એના પર ફિટકાર વરસાવી રહ્યાં હતા. એની પત્નીને તો ધરતી મારગ આપે તો સમાઇ જવાની ઈચ્છા થઇ આવી. પોલીસવાન જેરામને લઇને ધૂળ ઉડાડતી ત્યાંથી ચાલી નીકળી.

ઈન્સપેકટર ઘેલાણી અને નાથુ છેલ્લા પાંચ દિવસથી જેરામના રિમાન્ડ લઇ રહ્યાં હતા. પણ એ એક જ વાત બોલી રહ્યો હતો કે એણે આરતીને નથી મારી. જેરામની એ દિવસની હાજરી પણ ગામની જ હતી. ધનાળી ગામમાં એની પૂછપરછ થઇ પણ એની સંડોવણીનો એક પણ સુરાગ હાથ લાગ્યો નહીં.

સાવ સામાન્ય લાગતો કેસ દિવસો પર દિવસો ખાઇ રહ્યો હતો. ઈન્સપેકટર ઘેલાણી અને નાથુ એક મહિનાથી ઈન્વેસ્ટીગેશન કરી રહ્યાં હતા પણ હજુ સુધી આ કેસ એક ઈંચ જેટલો પણ આગળ વધ્યો નહોતો. આરતીના પાડોશીઓ, શાંતાબહેન, આરતીના કારખાનાનો માલિક ખીરુમલ અને એના કારીગરો, જેરામ અને ગામના બીજા લોકો બધાની ડિટેઇલ્ડ તપાસ અને પૂછપરછ થઇ હતી પણ કોઇ સુરાગ સાંપડયો નહોતો.

બધાના કોલ ડિટેઇલમાંથી પણ કંઇ મળ્યું નહીં. આરતીનો મોબાઇલ પણ ગુમ હતો. લોકેશન બરાબર ટ્રેસ નહોતું થતું. કદાચ સીમ કાર્ડ કાઢીને મોબાઇલ ફેંકી દેવામાં આવ્યો હતો. ઈન્સપેકટર ઘેલાણી ખુદ અચંબામાં હતા કે આખરે આરતીને બાળી કોણે ? આખરે આરતીને મારી કોણે ?

સાંજનો સમય હતો. વણઉકલ્યા આરતીકેસના મુળીયા સુધી પહોંચવાનો પ્રયાસ કરી રહેલાં ઈન્સપેકટર ઘેલાણી કેસની ફાઇલ ચેક કરી રહ્યાં હતા. આરતીનો હસતા ચહેરાવાળો ફુલ પોઝ ફોટો અને બળીને ભડથું થઇ ગયેલાં શરીરનો ફોટો સામસામે હતા. એક તરફ આખે આખી આરતી હતી. પગની ટચલી આંગળીથી માથાની ચોટી સુધી સુંદર અને સુસજ્જ આરતી અને બીજી તરફ એ જ આરતીનું પગની ટચલી આંગળીથી લઇને છેક માથાની ચોટી સુધી બળી ગયેલું, ભડથું થઇ ગયેલું શરીર હતું.

ફાઇલમાં સામસામે મૂકેલા આ ફોટા પર વારાફરતી નજર નાંખી રહેલાં ઈન્સપેકટર ઘેલાણી વિચારી રહ્યાં હતા, 'આ જીવ, આ શરીર પણ કેટલું ક્ષણભંગુર છે. શરીરની સુંદરતાની અંદર હાડપીંજરની ભયાનકતા જ છે. જીવ નીકળી જાય એટલે આ સુંદરતા માટી ! શ્વાસ થંભી જાય એટલે આ શરીર લાકડું.'

વિચાર સાથે હાડપીંજર અને સુંદર શરીર બંને પર નજર ફરી રહી હતી. અને અચાનક એમની નજર અટકી. એક વાત એમને ખટકી. એ સ્તબ્ધ થઇ ગયા. કેટલીયે વાર સુધી એ વાત પર એ વિચાર કરતાં રહ્યાં. અને એમના શરીરના રૃંવાડા ઊભા થઇ ગયા. એ થથરી ગયા. એક ભયાનક ષડયંત્ર એમની નજર સામે ખુલ્લુ થઇ ગયું હતું. એક ભયાનક રમત એમની સામે ફોટો બનીને પડી હતી. એમણે તરત જ નાથુને બૂમ મારી, 'નાથુ, કમ ઓન ! હરીઅપ !'

થોડે દૂર બેઠેલો નાથુ દોડી આવ્યો, 'ફિકર નોટ સાહેબ ! શું થયું ? આમ ગભરાયેલા કેમ છો ?'

ઈ. ઘેલાણી બોલ્યા, 'ગભરાયેલો નથી. ઉત્સાહી છું. મને સુરાગ મળી ગયો. આરતીનો કાતિલ મળી ગયો !'
નાથુના શરીરમાં પણ રોમાંચ વ્યાપી ગયો. એણે ઉત્સાહથી પૂછ્યું, 'વાહ, કોણ છે કાતિલ ?'

ઈન્સપેકટર ઘેલાણીએ હળવેથી એના કાનમાં કાતિલનું નામ કહ્યું. નામ સાંભળી નાથુની ભ્રકૂટી પણ સંકોચાઇ. ઘેલાણીએ હસતા હસતા કહ્યું, 'પણ નાથુ, એના માટે આપણે પહેલાં વધારે પુરાવાઓ ભેગા કરવા પડશે. ત્યાં સુધી કોઇને આ નામ ના કહેતો. સમજ્યો.'

નાથુ બોલ્યો, 'ફિકર નોટ

સર !'(ક્રમશ:)
 

---

For more update please like on Facebook and follow us on twitter

http://bit.ly/Gujaratsamachar

https://twitter.com/gujratsamachar