વાચકની કલમ .

ભલે વરસ તું વરસાદ..!

સમી સાંજે શરૂ થયો વરસાદ ધીમી ધારે

અને છવાયી મદહોશી હવામાં

શ્વાસોમાં મહેકવા લાગ્યો 

આ વરસાદ...

કાચની બારી ભીંજાઈ આ વરસાદમાં

એમાં વષોનો એક છાંટણો

જગાવી ગયો ઉન્માદ હૈયામાં

ભીંજાયેલા પવનની છલકથી

કેવો નશો ભળ્યો આ વરસાદમાં

પછી તો કેમ રહેવાય ભીંડાયા વિના

બન્ને હાથ ફેલાવીને

આવકાર્યો આ વરસાદને

ભલે વરસ તું વરસ...

વરસાદ, ભલે ભલે તું વરસ...

પરેશ અંતાણી (રાજકોટ)

હવે  આંગણ પધારો 

અચાનક ખુદ ગઝલ બોલી 

હવે આંગણ પધારો, નગરના દ્વારને ખોલી 

હવે આંગણ પધારો. તમારા સમ હવે  મન-તન  કરી અર્પણ પછીથી.

સમય સંગે વચન તોલી  હવે આંગણ પધારો. રહે ખુદ વંશ વેલો આ તમારા 

કુળનો લ્યો! અમર રે! નામ બસ દોડી 

હવે આંગણ પધારો. 'ભરત' ભીતર ગયો જાગી  કહું છું સત હકીકત, બધું છોડી અલખ જોગી  હવે આંગણ પધારો.

ભરતવાળા (ભાવનગર)

ઘૂઘવતો વિરહ

હવે તો આપણા બંનેનું મિલન 

નાટકનો આખરી પડાવ લાગે છે

મળવાનું થાય છે હવે ઘણા વખતે

એમાં મોબાઈલ વિલન લાગે છે

આવો છો મોડેથી કાચબાની ચાલે

જવાની વાત કરો છો મારતે ઘોડે

કરો છો પ્રણય  કે સમય પસાર

વિનંતી કેમ કરવી પડે વારંવાર?

આપણી પાસેથી વહી ગયેલો કાળ

બનાવી દેશે પછી બંનેને લાચાર.

પછી  મિલન ડૂબશે સ્મિત પણ ડૂબશે

બસ ફક્ત વિરહનો દરિયો ઘૂઘવશે.

આ વિરહના  ઘુઘવતા  પ્રલયમાં

લઈ લઉં જો સમાધિ તો એ જોવાને

કોઈ નહિ હોય તું પણ .....

ઘનશ્યામ વ્યાસ 'શ્યામ'

સાંભરેલા વાયદા

સાદ કીદો કોઈને બચપણની જેમ,

લોક ત્યાં ટોળે વળ્યાં દર્પણની જેમ!

હરપળે જાસો મળે છે કારમો,

છે રિવાજો એમ સમરાંગણની જેમ

એમ તો આઘા નથી મનથી જરા-

આંખ ઢાળું  તો મળે પાંપણની જેમ!

સાંભરેલા વાયદા વડલો થયા,

એક દાંતણ ચીરના સગપણની જેમ!

ઘર વિશેની વારતા લઈ ગઈ પરી,

ફૂલ-બે-ત્રણ દાનમાં માલણની જેમ!

દાન વાઘેલા (ભાવનગર)

પરોઢ દર્શન

વહેલા પરોઢના વાગે છે સૂર

ઊગમણું આભ એનું ઉઘાડે છે ઉર.

કેસરીયા રંગની ઓઢણી લહેરાય,

નાજુક કો' અંગુલીએ  રંગોળી રમાય,

એના રે રંગ મારા અંગ રંગી જાય,

અરૂણ પેલા નિશીથને  ખેંચતો રે દૂર

ઊગમણું આભ એનું  ઉઘાડે  છે ઉર.

કિરણની કણિકાઓ  કરે કંઈ સંચાર,

નીંદરમાં  પોઢેલી  દુનિયાને દ્વાર,

કુસુમોનું  સ્મિત ઝીલવા આવે રે સવાર,

મંગલમય વહાણું વાયું આજ મારે ઉર,

ઊગમણું આભ એનું ઉઘાડે  છે ઉર.

છોડી નિબિડ નીજ પંખીઓ ફરક્યાં,

ધરતીના આંગણિયે જીવતર ધબક્યાં,

વિશ્વ નિયંતાના સર્જન ઝળક્યાં,

સૂરજનું વેરાતું જતું રે નૂર

ઊગમણું આભ એનું ઉઘાડે છે ઉર.

મહેશ્વરી મહેતા 'ઉષ્મા' (ભાવનગર)

મ્હોર્યા કરું! (ગઝલ)

તને એકી ટસે જોયા કરું,

વચન આપી 

મહોબ્બતનું  તને,

હું મારામાં તને ખોયા કરું,

મળેના રૂબરૂ કે સ્વપ્નમાં

સમયની રેતથી ચોર્યા કરું,

કિનારે રેતમાં દ્રશ્યો બની,

તમારા ચિતર દોર્યા કરું

તમારી યાદને ટહુકો ગણી,

બનીને 'સૌમ્ય'હું મ્હોર્યા કરું.

સુનીલ  પરમાર 'સૌમ્ય' (ભાવનગર)

વરસાદ તું!

એવું  કંઈક  કર  વરસાદ  તું

નયન રમ્ય એ આભાસ તું

કાયરતા  દાખવી ભાગવું ના

આગમને  રોજ  મેળાપ તું

અનોખી  લીલા સુંદર છાંટે

સૌના તરફ તું  આનંદ  તું

મશ્કરી  તારી  જો લલચાવે ને

આબાદ   બચાવે  ગુનેગાર તું

ઝાપટાંની  છૂટ  છે મનોહરતા 

લાવવાની   કૂચ  છે  પ્રતાપ  તું

હું  અને તું  બેઉં 'સાવન' રૂપે

ધરતી ધનને  આ વિસ્તારતું

સમય માને ના  માનવ  માટે 

છાંટે છાંટેનો   પ્રતિભાવ  તું

- હિતેશ  આર.  પટેલ  : (બારડોલી)

સલૂણી સાંજ 

ક્ષિતિજ રેખાની કોરે 

બારણાં દેખાય છે આજે,

સખી! સાજનિ મળે એ 

ધારણાં દેખાય  છે આજે.

તરસતા તૃણને  સિંચ્યા 

નશીલા ઓસથી લાજે

સુગંધી યાદ પુષ્પો 

ત્યારનાં દેખાય છે આજે.

હૃદયના  સૂર પ્રીતમ 

પ્રેમ અધ્યાહારમાં સાજે

થયા સંધાન, તૂટયા તારના 

દેખાય છે આજે.

પતંગી આશને 

દોરી મળી'તી સૈરને કાજે.

ધરાના રંગ ઝાંખા 

ક્યારના દેખાય છે આજે.

સમી સંધ્યાય શોધે તારલાના 

તેજને રાજે,

નવા નક્ષત્ર ઉત્સુક ન્યાળતાં 

દેખાય  છે  આજે

સલૂણી  સાંજ કે દસ્તક, 

ને વિનવે રાતને નાજે

અઢેલા દૂવાર, દીવા પ્યારના 

દેખાય છે આજે.

સરયૂ પરીખ (ભાવનગર)

દર્દની દવા

દિલ સરોવરના મોતી છે

એને આંસુ કોઈ કહેશો નહીં.

દવા છે એ જિગરની મારા

એને દરત કોઈ કહેશો નહીં.

કાતિલ...?

 હા ખરેખર

એ  જિગરની કાતિલ છે

દિલ  પર પડતી નજર ને

નજર કોઈ કહેશો નહીં.

આહોથી અસરથી  પીગલે

સાચું  જિગર તો એ જ છે

પાષાણ જેવા જિગરને

જિગર કોઈ કહેશો નહીં.

અર્ધનગ્ન બદન જુઓ

પહેલીવાર શણગાર્યું

એ ઠઠારોને દોસ્તો

ઝનાઝો કોઈ કહેશો નહીં.

મણિલાલ ડી. રુધાણી (રાણાવાવ)

સપના

સાવ નકામી ચર્ચા છે

ઉડતી કેવળ અફવા છે

ટપક્યાં થોડાં આંસુ પણ

આંખોમાં તો દરિયા છે

આ ઝઘડાના કારણમાં

નાની અમથી શંકા છે

છેલ્લાં ડચકે પૂછ્યું કે

કાંઈ છેલ્લી ઈચ્છા છે?

મંઝિલ તો છે એક જ પણ

અલગ અલગ 

હા રસ્તા છે.

જીવન બીજું કાંઈ નથી,

આવ જાવની ઘટના છે.

વિચારતા લાગ્યું 'નટવર'

જે કંઈ છે તે સપના છે.

ડો. નટુભાઈ પ્ર. પંડયા (રામનગર)