વિશાલનો વરઘોડો ક્યારે નીકળશે ?
હું, શાણી અને શકરાભાઈ - પ્રિયદર્શી
વિશાલે મક્કમતાથી કહ્યું : 'અન્કલ ! શિખાએ ગમે તે છોકરી પસંદ કરી હશે, મને તે ગમશે જ.'
દિવાળીએ આવતા વર્ષે ફરી આવવાનો વાયદો કરીને વિદાય લીધી. નવા વરસનો કારતક મહિનો શરૂ થઈ ચૂક્યો હતો. પેથાભાઈનો પરિવાર ગુડ મૂડ (Good Mood) માં હતો. વિશાલના વરઘોડાની વાતોથી આનંદનો માહોલ હતો.
ફેન્ટાની નિકટની સખીઓ પૂછતી હતી: 'તારા વિશાલનો વરઘોડો ક્યારે કાઢવાનો છે ?'
ફેન્ટા આવા સવાલોથી ખુશ થઈ જતી. કેટલાં વર્ષે લગ્નનો માહોલ સર્જાવાનો હતો.
ફેન્ટા હસમુખી થઈ જતી, કહેતી : 'આ ભૂતિયો મહિનો વીતી જાય એટલે તૈયારીઓ કરવાની. હવે ક્યાં ઝાઝા દિવસો છે ?'
પટલાણીનો ય હરખ મનમાં સમાતો નહોતો. ઘરમાં દીકરાના દીકરાની વહુ આવતી હોય ત્યારે વડસાસુના કેટકેટલાં અરમાનો હોય ? પરિવારની નવી વહુના આગમનથી ફરીવાર નવો માહોલ ધારણ કરે. નવી વહુ પર વર્ચસ્વ ધરાવવાનું મળે. ફેન્ટા તો હવે પાકા ઘડા જેવી થઈ ગઈ હતી. સાસુને ય કોઈવાર ટપારે. નવી વહુ... પટલાણીનું મુખ એના પર અધિકાર જમાવાના વિચારે એને તાલીમ આપવાના ખયાલે હસુહસુ થઈ જતું હતું.
પેથાભાઈ મનમાં રાજીરાજી પણ બહાર ઉમળકો ઠાલવે નહિ. આખરે તો ઘરના મોભી હતા ને !
ફેન્ટા હરખી વિશાલના પપ્પા આગળ એના લગ્નની વાત છેડતી. ઘરમાં નવી વહુ આવશે, ઘર ભર્યું ભાદર્યું બનશે એનો ઉમંગ ઠાલવતી ત્યારે એ સપૂત બાબલો (વિજય) એટલું જ ઓચરતો: 'આવવા તો દે, નીવડે વખાણ !'
ફેન્ટાને અણગમો આવી જતો. પ્રોફેસર પ્યારેલાલ તો ઘરમાં કાયમના મહેમાન હતા. એ ય પરિવારમાં થતી વિશાલના લગ્નની વાત સાંભળી ખુશ થતા. વિશાલના લગ્નના માહોલ વચ્ચે એક દિવસ પેથાભાઈ પર વડોદરાથી શિખાના પપ્પાનો મોબાઇલ પર મેસેજ આવ્યો: 'વિશાલ માટે એના કહેવા મુજબ શિખાએ એને માટે વહુની પસંદગી કરી છે. વિશાલ જાતે આવીને જુએ, પસંદ કરે એવી શિખાની ઇચ્છા છે.'
પ્રોફેસર પ્યારેલાલે તરત મહોર મારતા સલાહ આપી કે વિશાલને વડોદરા જવા દો. પસંદગી કરે પછી જ આગળ વાત.
વિશાલે મક્કમતાથી કહ્યું : 'અન્કલ ! શિખાએ ગમે તે છોકરી પસંદ કરી હશે, મને તે ગમશે જ.'
પ્રોફેસર પ્યારેલાલ એની મુગ્ધતા પર હસી પડયા. મજાક કરી. 'એણે કોઈ ગામડાની કે કાળી, અભણ જેવી છોકરી પસંદ કરી હશે તો ?'
'એ ય મંજૂર છે, મને શિખા દીદીનો પૂર્ણ વિશ્વાસ છે.'
પેથાભાઈ પણ અજાયબ થઈ સાંભળી રહ્યા. કદાચ મનમાં થયું હોય કે આવી કબૂલાતની શી ઉતાવળ ?
ફેન્ટાએ વાતવાતમાં મંજરીને કહ્યું: 'વિશાલ વડોદરા છોકરી જોવા જવાનો છે. એની શિખા દીદીએ પસંદ કરી છે.'
પરી હાજર હતી તે આ વાત સાંભળતા અત્યંત ચક્તિ થઈ ગઈ. એણે જ વિશાલને એકવાર પૂછ્યું હતું : 'વિશાલભાઈ' તમારે વાઇફ હતા એ જ વિશાલભાઈ હવે 'વાઇફ' જોવા જવાના હતા.
પરીના નાજુક અને તરંગી મનમાં કંઈ કંઈ તુક્કાઓ થવા માંડયા : 'મારા વિશાલભાઈ વાઇફ જોવા જશે હું એમની સાથે જઉં ?' પણ મનના તુક્કા મનમાં જ રહ્યા. જેમ પરીને તેમ વિશાલને પણ પરી એવી હૃદય લગોલગ થઈ ગઈ હતી કે એને ય મનમાં તરંગ આવતા હતા કે પરી મારી વાત જાણ્યા પછી શા વિચાર કરતી હશે.
બે વ્યક્તિ વચ્ચે આત્મીયતા સધાઈ ગઈ હોય ત્યારે બંનેને સરખા વિચાર આવે એવું બનવું સ્વાભાવિક છે. વિશાલની ઇચ્છા વડોદરા જતા પહેલા પરીને જોવાની હતી.
અચાનક જ પરીને સ્કૂટર પર સ્કૂલે મૂકવા જતી મંજરીનો તેને ભેટો થઈ ગયો. પરી તો સ્કૂટરની પાછલી સીટ પરથી નીચે કૂદી જ પડી.
'અરે, અરે !' વિશાલથી ભયના માર્યા ઉદ્ગાર થઈ ગયા.
પરી જરા ઉદાસ મોઢે પૂછવા માડી : 'વિશાલભાઈ, તમે વડોદરા વાઇફ જોવા જાવ છો ?'
વિશાલ એનું ઉદાસ મુખ જોયું એ ય સંવેદનશીલ હતો. એણે જરા દબાતા અવાજે કહ્યું : 'પરી' મારી નાની બહેન હું 'વાઇફ' પસંદ કરવા જાઉં છું. તારા વિશાલભાઈ તને કદી નહિ ભૂલે. તું રડ નહિ. પરીની આંખમાં આંસુ જોઈ વિશાલ પણ દ્રવી ગયો.
વિશાલ વડોદરા ઉપડી ગયો. શિખાદીદીએ તેને તેમના પતિ મૌલિક પટેલને ત્યાં લઈ ગઈ. વિશાલ જરા સંકોચાતો.
શિખાદીદીને ત્યાં એમના પતિ સાથે વાતોમાં પરોવાયો... જો કે એનું ધ્યાન તો... ?
થોડીવારમાં શિખા છોકરીને લઈને આવે તે પહેલાં જ ચેતવણી આપી : 'જો વિશાલ, તને રશ્મિ ગમે તો જ હા કહેજે, મારી મરજી, નામરજી જોઈશ નહિ. તને મારા સોગંદ છે. તું જ પસંદગી કરજે.' શિખાના પતિ મૌલિક પટેલે પણ કહ્યું, 'જોજો, વિસાલ ! શરમમાં કે આપેલા વચનમાં ખેંચાશો નહિ... તમને ગમે તો જ હા.. શિખાને કે મને જરાય ખરાબ નહિ લાગે.'
વિશાલે કહ્યું: 'તમે ચિંતા ના કરો...'
મૌલિક અને શિખા અંદરના ખંડમાં ગયા અને એક સુંદર, સપ્રમાણ દેહાકૃતિવાળી પ્રસન્નમુખી છોકરી આવી. સામેની ખુરશી પર બેઠી. વિશાલનો આ પહેલો અનુભવ હતો. એ જરા ક્ષુબ્ધ થઈ ગયો. શું બોલવું તે તેને સૂઝ્યું નહિ.
છોકરીએ જ વાત છેડી. આમે ય છોકરી જ આવી બાબતમાં કુશળ હોય છે. 'મારું નામ રશ્મિ; કેમ કંઈ બોલતા નથી ? હું તમને પસંદ છું ? મને તો શિખાબહેને તમારી ઘણી વાતો કરી છે. એ પછી આજે તમને જોયા. મને તમે પસંદ છો, હું તમને ગમું છું ?'
વિશાલની જીભ હવે ઉઘડી : 'તમે ય મને બહુ જ પસંદ છો.'
બંને વચ્ચે થોડીક વાતો ચાલી. વિશાલે જે સૂઝ્યા તે સવાલો પૂછ્યા. વાતો ચાલી પરસ્પર ઇચ્છાઓ, ખ્યાલો જાણ્યા.
રશ્મિએ કહ્યંુ: 'લગભગ આપણા વિચારો સમાન છે. તમારી સંમતિ છે ?'
'સો ટકા.' વિશાલથી અનાયાસે કમિટમેન્ટ થઈ ગયું. રશ્મિએ હાથ લંબાવીને એના સુંદર નાજુક હાથની હથેળીમાં વિશાલે પોતાનો હાથ મૂકી દીધો.
બંનેના હસ્તમિલનની ઉષ્મા બંનેના હૃદયમાં પ્રસરી હતી.
શિખાએ રશ્મિને પૂછ્યું: 'વિશાલ કેવો લાગ્યો ?'
'પરફેક્ટ સજ્જન !' રશ્મિ હોંશથી બોલી પડી.
શિખાએ વિશાલને પૂછ્યું : 'તને રશ્મિ કેવી લાગી ?'
વિશાલે ડીક્કો અંગૂઠો બતાવ્યો. બંને હસી પડયા.
(આવતા અંકે આગળ)