સાંભળો મારી શરત, લગ્ન પછી પણ હું કંઠના કામણ પ્રસરાવવાનું ચાલુ રાખીશ !

'ઓહ રે, મને આવું કેમ થાય છે ? સપનાં તો સહુને આવે, પણ આવું સપનું ? આશ્ચર્ય પામી જવાય, એવું સપનું ? આશ્ચર્ય પામી જવાય, એવું સપનું ? અને મોટામાં મોટું આશ્ચર્ય તો મને ત્યારે થાય છે, કે જ્યારે એકનું એક સપનું મને વારંવાર આવે છે !! સપનાં સાચાં પડતાં હશે ? સપનામાં બન્યું હોય, એ હકીકતમાં બને ખરું ?'

- અને ચંચલા અચંબાના ભાવ સાથે સ્મિતનાં પતંગિયાં ઊડાડવા લાગી જાય છે...! એકવીસ વરસની અંગનાની સુકોમળ ગૌરવર્ણી દેહલતા પર યૌવનનાં ફૂલ ખીલું ખીલું થઇ રહ્યાં છે.

એ આવતી હોય કે જતી હોય પણ ઓછામાં ઓછી પચાસ આંખો તો એના પર મંડરાઇ રહી હોય ! કેટલાક જુવાનિયા તો ચંચલાની દિશામાં નાક લંબાવીને કશુંક સૂંઘતા હોય એવો અભિનય કરી બેસે છે: કશાકની મઘમઘતી મહેક આવતી હોય એમ ! ચંચલાના દેહમાંથી સેન્ટનાં પૂમડાંની સુગંધ આવતી હોય એમ !

'અલ્યા, શું કરે છે ?'

'શૂંઘું છું.'

'સૂંઘે છે ?'

'હા, જગતની સર્વોત્તમ સુગંધ માણી રહ્યો છું !'

'ક્યાં છે સુગંધ ?'

'પેલી ચંચલાની કમનીય કાયા જોઇ ? બસ એમાંથી ! રસ્તા પર એના જે પગલાં પડયાં છે ને ? એ ય ફોરમવંતો છે !'

હા, ચંચલાની કાયા પર ફોરમવંતી જુવાનીનાં પગલાં પડી ગયાં છે ! એના કયા અંગમાંથી ફોરમ વછુટતી નથી, એ કહેવું મુશ્કેલ છે ! પણ ચંચલાને કશી જ પડી નથી, કોઇ શું કહે છે એની ! બાપ ગરીબ છે, શું થઇ ગયું ? નાનકડું ઘર છે, તો શું થઇ ગયું ? પહેરવા સાવ સાધારણ કપડાં છે, તો શું થઇ ગયું ? એની કોઇ ચિંતા નથી એને, રૂપની બાબતમાં વર્લ્ડ બેંકની ચેરપર્સન છે ચંચલા ! પણ ચંચલાને આશ્ચર્ય એ વાતનું થાય છે કે એકનું એક સપનું કેમ આવ્યા કરે છે ?

અને એટલે જ તો એ કહે છે: 'કોઇ કહેશો મને મારા સપનાનું ફળ ? તમે કહેશો ? શાનો સંકેત આપે છે આ સપનું ? સપનાં તો આવે, પણ એકનું એક સપનું વારંવાર આવે, એ તો મોટું આશ્ચર્ય જ કહેવાય ? જાણવું છે તમારે મારા સપનાને ? ન હસવાના સોગંદ ખાવ તમે ! સાંભળીને મજાક ગણી લેવાની વાત ન ગણો તો કહું ?'

સપનામાં એક જુવાન રૂપકડો રાજકુમાર ઘોડો કુદાવતો આવે છે, મારી સાવ નજીક આવે છે ને મારો હાથ પકડી લઇ કહે છે: 'હે રૂપકુમારી, ચાલ બેસી જા મારા ઘોડા પર..' ને હું બેસી જાઉં છું એકાએક મને પાંખો ફૂટવા લાગે છે.

પછી એ મને ભવ્યાતિભવ્ય મહેલ તરફ લઇ જાય છે, ને મને એક ઊંચા આસન પર બેસાડે છે: 'આજથી તું આ મહેલની જ નહિ, મારા રદિયાની પણ મહારાણી !' ને એ મને ખેંચીને ભેટવા આવે છે, ત્યાં જ મારું સપનું પૂરું થઇ જાય છે ! બોલો, વારંવાર આવ્યા કરે છે મને આવું આ સપનું ! કહો જો, સપનું શાનો સંકેત આપે છે ? સપનું સાચું પડે ખરું ?

કોઇ કહે છે: 'સમણુ એટલે પંખી ! એ ઊડી જાય એટલે પૂરું !'

કોઇ કહે છે: 'સમણું  ભાવીમાં થનારી ઘટનાનો સંકેત આપે છે !'

કોઇ કહે છે: 'જેવા વિચાર આવે, એવાં સપનાં આવે !'

કોઇ સપનાને અગમનાં એંધાણ કહે છે, કોઇ કેવળ ભ્રમણા કહે છે, કોઇ વળી બે ઘડી રાજી થવાની રમૂજ કહે છે !

શી ખબર, કેમ આવતું હશે આવું સપનું ? સપનામાં આવતો પેલો રાજકુમાર કોણ હશે ? મારા નસીબમાં 'મહારાણી' બનવાની  ઘટના આકાર લે ખરી ?

એક ગરીબ બાપની બેટીને આવો વિચાર કરવાનો પણ અધિકાર ખરો ? તો ક્યારેક મને થાય છે કે 'કદાચ સપનું સાચું પણ પડે !'

મારી પાસે રૂપ છે.

લસલસતું યૌવન છે.

જાગતી જુવાની છે.

મદભર નેણલાં છે.

ને કોયલને પણ શરમના સરોવરમાં ડૂબી જવાનું મન થાય એવો કંઠ છે ! મારી પાસે અવાજ છે, અવાજનો જાદૂ છે ! પણ મને નડે છે મારી ઘોર ગરીબી ! મને નડે છે મારી બળબળતી લાચારી !

હા, મને ગીત ગાવાનો જબરો શોખ છે. કોઇ સારું ગીત વાંચવા મળે તો તરત જ હું કંઠસ્થ કરી લઉં છું.. ને પછી કંઠનાં કામણ પાથરવાનું શરૂ કરી દઉં છું !

એક દિવસે, આંગણામાં બેઠી બેઠી હું ગીત ગાઇ રહી હતી: 'હું તારા વેણને વખાણું કે નેણને ? હું તો પારખી ગયો  છું તારા પ્રેમને !!'

- ને ગીતની આ પંક્તિઓ, અવાજની મીઠાશ અને મૃદુતા તથા કંઠમાં કૂંજન કરતી કોયલ સમા ટહુકાને સુણીને એક સજ્જન મારી પાસે આવ્યા. કહે: 'જાદૂઇ કંઠ છે તમારો ! બોલો, તમારા કંઠનાં કામણ પ્રસરાવવાં છે દુનિયામાં ? મને ખાતરી છે કે તમારા અવાજનો જાદૂ સહુને પાગલ બનાવી દેશે.. આવવું છે ?  તો  ચાલો મારી સાથે સ્ટુડિયોમાં !'

હું ગઇ ધનુભાઇ કલ્યાણી સાથે. ધનુભાઇ પારકી છઠ્ઠીનાં જાગતલ છે.

ગીત ગવડાવ્યું.

વાહ, વાહ થઇ ગઇ !

ગીતે ગીતનું કામ કર્યું.

અવાજે અવાજનું કામ કર્યું.

ને માનશો ? એના ચેનલો પરના પ્રસારણ પછી તો મારા પર જાત જાતની ઓફરો આવવા લાગી. વિડિયો બનવા લાગ્યા. અલગ અલગ ચેનલો પર પ્રસારણ થવા લાગ્યાં. સહુ પ્રશંસાનાં પુષ્પો વેરી રહ્યા હતા !

'લાજવાબ સ્વર છે !'

'કોયલ જેવો કંઠ છે !'

'સ્વર કિન્નરી છે ચંચલા !'

નામ થઇ ગયું. રૂપ તો હતું જ, રૂપિયા પણ થઇ ગયા. ને એક દિવસે એક ફોર્ચ્યુનલ કાર મારા દરવાજે આવીને ઊભી રહી. એમાંથી બહાર નીકળ્યો એક યુવાન ! માત્ર યુવાન ? ના, સાક્ષાત્ કામદેવનો અવતાર ! ગોરો ગોરો, અત્યંત દેખાવડો અને મઘમઘતી જુવાની વાળો !

'આવો..' મેં કહ્યું.

એ અંદર આવ્યો.

'તમે ?'

'હું છું ચર્ચિલ ! કુબેર ભંડારી સમા શેઠ કમલનાથનો દીકરો. ચેનલ પર તમને જોયાં. તમારા કંઠનો જાદૂ માણ્યો, ને માનશો ? મારી ભીતરમાંથી એકનો એક અવાજ અવાજ આવવા લાગ્યો: 'એ જ છે, હા, એ જ છે. તારી સ્વપ્ન સુંદરી !' ને પછી તો મને એકનું એક સપનું આવવા લાગ્યું.. જેમાં તમે મારા રદિયાની રાણી બની ગયાં છો !'

'એમ ?'

'હા.'

'એક વાત કહું ?'

'કહો.'

'મને પણ એકનું એક સપનું વારંવાર આવ્યા કરે છે.. ને એ સપનામાં ઘોડે ચઢીને આવતા રાજકુમારનો ચહેરો તમને મળતો આવે છે.'

'સાચ્ચે ?'

'સાચ્ચે જ !'

'તો ફિર સવાલ હી ક્યા હે ? બાત બન ગઇ ! આવડા મોટા શહેરના વેપારી આલમના રાજા સમાન ખર્વોપતિ શેઠ કમલનાથનો આ એકનો એક રાજકુમાર તમારી તરફ હાથ લંબાવે છે... જનમોજનમનાં સાથી  બનવા  માટે !'

'પણ હું તો છું એક સાધારણ બાપની બેટી..'

'પણ રૂપ ?'

'શું છે રૂપનું ?'

'તમને વિશ્વની તમામ બેન્કોની કરન્સીના સરવાળાને ય વટાવી જાય, એવાં રૂપની સૌગાદ મળી છે, એ કેમ ભૂલી જાવ છો ?'

ત્યાં જ મારા પપ્પા બહાર આવ્યા: 'અરે તમે ? આ મહાનગરના ધનકુબેર શેઠ શ્રી કમલનાથના દીકરા..'

'હા.'

ને બાબત બન ગઇ.

હા, મેં એક શરત મૂકી.

'જુઓ ચર્ચિલ, મારી એક શરત છે..'

'બોલો, બોલો !'

'ને મારી આ શરત તમારે કબૂલ રાખવી પડશે.'

'શરત તો કહો !'

'તમે હા તો પાડો !'

'તમારી કોઇ પણ શરત હશે તો મને કબૂલ છે ! હવે કહો, તમારી શરત-'

'મારી શરત એ છે કે લગ્ન પછી પણ હું ગાવાનું બંધ નહીં કરું ! તમારો કોઇ વાંધો એમાં ચાલશે નહિ ! હું મારા કંઠની કોયલના ગળાને દબાવીને મારી ન શકું !'

'મંજુર છે !'

'તો તમારી જીવનસંગિની બનવા હું કબૂલ થાઉં છું !'

પછી તો ઓડી ગાડીમાં બેસીને વરરાજા આવ્યા. એ સાફાળા વરરાજાએ મારા હાથમાં હાથ મૂક્યો. ઢોલ ધ્રબૂક્યાં.. શરણાઇઓ વાગી.. ગાનારીઓએ ગાણાં ગાયાં. ફેરા ફરાયા. બાજોઠા રાજી રાજી થઇ ગયો.. ને હું મારા રાજકુમાર ચર્ચિલની  જીવનસંગિની બની ગઇ !

રાત પડી. એણે મને ફૂલોથી શણગારેલા ઢોલિયે બેસાડી. ને પછી મારો ઘૂંઘટ ઊઠાવીને મેં ગાયેલું ગીત ગાવા લાગ્યો: 'તારા નેણને વખાણું કે વેણને ? હું તો રાણી, પરખી ગયો છું તારા પ્રેમને !' ને બીજી જ ક્ષણે અમે બંને  એ દૂરતાને ઓગાળી નાખી !!