कहत कबीर सुनो भार्इ साधो

બડા હુઆ તો ક્યા હુઆ, જૈસે પેડ ખજૂર

પંથી કો છાયા નહી ફલ લાગે અતિ દૂર

***

દુ:ખમે સુમિરન સબ કરે, સુખમે કરે ન કોય ,

જો સુખમે સુમિરન કરે, દુખ કાહે કો હોય .

***

સાઈ ઇતના દીજિયે ,જામે કુટુમ સમાય ,

મેં ભી ભૂખા ન રહું, સાધુ ન ભૂખા જાય.

***

મેરા મુજમે કછુ નહિ, જો કુછ હૈ સો તોર,

તેરા તુજકો સૌપતે, ક્યા જાયગા મોર.

***

માટી કહે કુમ્ભારકો, તું ક્યા રોન્દે મોય ,

એક દિન ઐસા આયગા, મેં રોન્દુગી તોય.

***

કસ્તુરી કુંડલ બસે, મૃગ ખોજે બન માંહી,

ઐસે ઘટ ઘટ મેં રામ હૈ, દુનિયા દેખે નાહી.

***

ચલતી ચક્કી દેખ કર, દિયા કબીરા રોય

દુઈ પાટન કે બીચમે, સાબુત ભયા ન કોય

***

પત્થર પુજે હરિ મીલે, તો મૈ પૂજું પહાડ

ઇસસે તો ચક્કી ભલી, પીસી ખાય સંસાર.

***

પોથી પઢી પઢી જગ મુઆ, પંડિત ભયા ન કોય

ઢાઈ અક્ષર પ્રેમકા, પઢે સો પંડિત હોય.

***

પ્રેમ ન બાડી ઉપજે, પ્રેમ ન હાટ બિકાય

રાજા-પરજા જેહી રુચે, સીસ દેઈ લે જાય.